please scroll down for English
Δεν μπορώ να σας μιλήσω από την πλευρά του ειδήμονα, και ούτε είμαι ειδική στην ανάλυση κάποιου από τα φιλοσοφικά ρεύματα της παράδοσης της Γιόγκα.
Στην αρχή με πολύ κόπο προσπαθούσα να είμαι συνεπής στην προσωπική μου άσκηση που απαρτίζεται από asana, pranayama και κάποια τεχνική διαλογισμού.
Νομίζοντας πως πρέπει να παλέψω με το νου μου, είχα προσπαθήσει πολλές φορές, συνεχόμενα για χρόνια να γίνω πιο πειθαρχημένη, πιο οργανωμένη στην καθημερινή μου άσκηση. Για να μπορέσω λοιπόν να ξεγελάσω το νου μου, που είναι από την φύση του πολύ αντιδραστικός του δίνω έμπνευση ώστε να γίνει δημιουργικός και όχι καταστροφικός.
Νιώθοντας με την καρδιά πως είμαστε περαστικοί και μικροί σε αυτόν τον κόσμο μας παρηγορεί που υπάρχει αυτή η παρουσία, η συνειδητότητα, γιατί δεν αισθανόμαστε τόσο μόνο και τόσο έρμαιοι. Ενώ έχουμε γεννηθεί με αυτήν, πολλές φορές μέσα στη ζωή μας δε στεκόμαστε να συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε ή τι συμβαίνει, αλλά ριχνόμαστε σε μια μάχη, οδηγούμαστε σε αντιπαλότητα με το μέσα και το έξω.
(Αυτή η παρουσία, που μπορεί να χαρακτήριστεί και απουσία. Απουσία τίνος πράγματος; Εμένα; Tης ύπαρξής μου; Δε νομίζω κάτι τέτοιο... Απουσία πάθους, ναι... Απουσία επιθυμίας, ναι.)
Κάθε στιγμή, γεννιούνται καινούργια συναισθήματα και σκέψεις, η παρουσία τα φέρνει στην επιφάνεια, και εκείνα εκτονώνονται. Ο νους μοιάζει με χύτρα ταχύτητας ώρες, ώρες.
Η παρουσία χορεύει χέρι χέρι με την απουσία, καθώς κάθε τόσο βυθιζόμαστε σε νάρκη, και μπλεκόμαστε σε ένα γαϊτανάκι μηχανικών σκέψεων και κινήσεων.
Μέχρι κάποια στιγμή να ξεμπλεχτούμε.
Ο νους είναι πολύπλοκο πράγμα. Η παρουσία είναι απλή. Σιωπηλή. Όταν ο νους το βιώσει αυτό, το θέλει, το επιζητά. Έλκεται από αυτό. Για αυτό το λόγο οι πρακτικές της γιόγκα είναι τόσο έξυπνες και τόσο πολύτιμες. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μέρος μέσα στο σπίτι. Ήσυχο μέρος. Με καλή θερμοκρασία και καθαρή ατμόσφαιρα. Φωτεινό όταν είναι μέρα, σκοτεινό τη νύχτα.
Εκεί γίνεται το ζύμωμα του σώματος και του νου. Το ζύμωμα δεν είναι πάντα ευχάριστο. Αυτός που ζυμώνει βάζει κόπο, κουράζεται. Αλλά και αυτό που ζυμώνεται, παραπονιέται γιατί αλλάζει μορφή, μετασχηματίζεται συνέχεια...
Μέχρι τη στιγμή που θα νιώσει ευδαιμονία. Τότε όλα αλλάζουν για πάντα.
Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου
I cannot speak to you from an expert's standpoint, nor am I specialized in analyzing any of the philosophical currents of the Yogic tradition. At first, I was very diligent in trying to be consistent in my practice that consists of asana, pranayama and a meditation technique.
Thinking I had to fight with my mind, I had tried many times, over the years, to become more disciplined, more organized in my daily exercise. So to fool my mind, which by its very nature is reactive, I give it the inspiration it needs to become creative and not destructive.
Feeling with our hearts that we are transient and small in this world, it is comforting to have this presence, our consciousness, because we do not feel isolated. And although we have inherited it, very often in our lives we don't realize what we are doing or what is happening, throwing ourselves in a battle, which leads into rivalry in the inside and the outside. (This presence, which can be characterized as an absence. Absence of anything? Me? My existence? I don't think so ... Absence of passion, yes ... Absence of desire, yes.)
Every moment, new emotions and thoughts are being born, their presence is brought up into the surface, and they are released. The mind feels like a boiling kettle from time to time. The presence dances hand in hand with the absence, as we sink into the dungeon, entangled in a cacophony of mechanical thoughts and emotions until we let go of it.
The mind is a complicated thing but the presence is simple and silent. When the mind experiences it, it wants it, it seeks it and is drawn by it. That is why yoga practices are so smart and so valuable. All you need is a place inside the house which is quiet with good temperature and a clean atmosphere. A place that is bright during the day and dark at night. This is where and when the body and mind are being kneaded and kneading is not always very pleasant. The one who kneads is getting tired and the one who is kneaded, complains because he changes shape and is constantly transformed ...
Until both of them enter the blissful state. Then everything changes forever.
Alexandra Sotiropoulou
Commentaires