Τον Ανταράτμα Θοδωρή Χιώτη και την Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου τους γνώρισα το 2005 και ήταν οι άνθρωποι που με μύησαν στη Γιόγκα. Τότε που η Γιόγκα δεν ήταν ακόμα τόσο της μόδας και δεν υπήρχε ένα γυμναστήριο σε κάθε γειτονιά που, μεταξύ aerobic και Zumba, προσέφερε και μαθήματα Γιόγκα…

​

Από τότε τους ακολουθώ σε ό,τι κάνουν και παρακολουθώ και τα μαθήματα που προσφέρουν, αλλά και τα θεματικά σεμινάρια που οργανώνουν περιοδικά, με σκοπό την εμβάθυνση στην ουσία της Γιόγκα. Νιώθω εξαιρετικά τυχερή που αυτοί οι δύο Δάσκαλοι βρέθηκαν στο δρόμο μου, γιατί με την καθοδήγησή τους, την μεγάλη υπομονή τους και το τεράστιο απόθεμα αγάπης με το οποίο περιβάλουν κάθε μαθητή τους, κατάφερα να ξεκινήσω το ταξίδι μου στην αυτογνωσία, μέσα από τη φιλοσοφία και το σύστημα εξάσκησης της Γιόγκα. Ένα ταξίδι που δεν έχει τέλος, αφού ο τελικός προορισμός μετατίθεται κάθε φορά και πιο πέρα.

​

Πέρα από την άρτια κατάρτισή τους και την υψηλή αντίληψη που διαθέτουν ώστε να καταλαβαίνουν τα όρια του καθενός ξεχωριστά και να σπρώχνουν τόσο, όσο, αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη Γιόγκα. Σε μια εποχή που κάθε τι προερχόμενο από μια άλλη κουλτούρα έξω από το «δυτικό πολιτισμό» συνθλίβεται κάτω από τις μυλόπετρες της εμπορευματοποίησης και της ταχύτητας του σύγχρονου τρόπου ζωής, ο Ανταράτμα και η Αλεξάνδρα προστατεύουν τη Γιόγκα από το να γίνει ένα trendy είδος άσκησης, μια άλλη μορφή γυμναστικής και προσπαθούν να εμβαθύνουν στην ουσία της.

​

Έτσι δίνουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους από 15 έως 75 ετών να επωφεληθούν από τα ευεργετήματα που μπορεί να έχει η Γιόγκα στο σύνολο της ζωής τους, πέρα από την σωματική ευεξία και ευκαμψία. Προφανώς όλα τα παραπάνω είναι μια εντελώς υποκειμενική κρίση, επηρεασμένη από το πώς έχω νιώσει εγώ στο πέρασμα αυτών των 15 χρόνων και ίσως φαίνονται και υπερβολικά. Θεωρώ όμως υποχρέωσή μου να δημοσιοποιήσω αυτή την γνώμη για να προτρέψω όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να δοκιμάσουν τουλάχιστον μια φορά την εμπειρία να αφεθούν στην καθοδήγηση των δύο αυτών εξαιρετικών δασκάλων, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους αλλά και τόσο ίδιων!!!

 

Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για όσα μου έχουν προσφέρει και κυρίως γιατί μετουσίωσαν μέσα μου τους στίχους του ποιητή:

​

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

​

​

Κάλλη Πατούνα 

Φεβρουάριος 2021