Πίσω απ' την κουρτίνα, φως, ζωή και χρώματα.
Τα δάχτυλα παίζουν με το μετάξι, διστάζουν.
Τι γίνεται αν τα πράγματα αλλάξουν τη στιγμή που την τραβήξω;
Αν το αιθέριο ύφασμα προσθέτει στην ομορφιά τους;
Και η απογοήτευση;
Μήπως να κρατήσω το πέπλο ανάμεσα σε μένα και την αλήθεια;
Ντροπαλή κι ανήσυχη σαν ολόκληρος ο κόσμος να κοιτάζει,
το τραβάω.
Εσύ στέκεσαι εκεί, ανάμεσα στον κόσμο,
και κοιτάζεις τη γύμνια μου.
Το χαμόγελό σου δεν αφήνει πια καμιά αμφιβολία
πως τα φύλλα πέφτουν τη σωστή στιγμή.
Αλεξάνδρα Σωτηροπούλου
Comentarios